Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
şanlı-şövkətli — (şöhrətli) sif. Yüksək şanlı, şərəfli, yüksək mənsəbli. // Dəbdəbəli, həşəmətli, cah calallı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şövkətpənah — ə. və f. həşəmətli, əzəmətli, ulu … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şanlı-şərafətli — (şöhrətli) bax şanlı şövkətli (şöhrətli) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əmcəd — ə. 1) ən şanlı, şövkətli; daha şanlı, daha şöhrətli; 2) tanınmış, məşhur … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
meydan — is. <fars.> 1. Şəhər və ya kənd, qəsəbə və s. içərisində tikilisiz açıq və geniş düz yer, sahə. Bakıda Azneft meydanı. – Yavaş yavaş gəlib bir böyük meydana yetişdik. Ə. H.. Çatıb kəndin meydanına düşdük atlardan; Kənd axışdı yanımıza… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qeysər — is. <əsli lat.> Qədim Roma və Bizans padşahlarının ünvanı. // Ümumiyyətlə, padşah. Ərəb meydan oxudu şövkətli qeysərlərə. Ə. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tacdar — is. <fars.> Padşah, hökmdar (adətən şahlara, padşahlara təntənəli müraciət zamanı işlədilən epitet). Dedi Xubçöhr: – Ey şəhi tacdar; Hüzurunda olsam gərək bəxtiyar! M. Ə. S.. <Vəzir:> Çox sağ ol, şövkətli, şanlı tacdar! A. Ş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müəzzəm — sif. <ər.> 1. tənt. Əzəmətli, böyük, cəsamətli, möhtəşəm. Müəzzəm heykəl. Müəzzəm saray. – İnqilab . . müəzzəm bir bina üçün zəmin hazırlarkən yeni quruluşu anlamayan, ona uya bilməyən Məhəmməd bəy kədər içində boğulub məhv olurdu. Ç.. 2.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
